जीएसएमएका अनुसार विकासोन्मुख राष्ट्रहरूमा १.५ अर्ब भन्दा बढी महिलाहरूले सन् २०२३ मा मोबाइल इन्टरनेट प्रयोग गरेका थिए, किनभने महिलाहरूले पुरुषहरू भन्दा छिटो कनेक्सन अपनाइरहेका छन्।
उद्योग निकायको पछिल्लो मोबाइल लिङ्ग ग्याप प्रतिवेदनमा, न्यून र मध्यम आय भएका देशहरू (एलएमआईसीज) मा २०२० पछि पहिलो पटक मोबाइल ग्रहण गर्ने लैङ्गिक अन्तर सन् २०२२ मा १९ प्रतिशतबाट २०२३ मा १५ प्रतिशतमा संकुचित भएको छ।
एलएमआईसीजमा मोबाइल इन्टरनेट प्रयोग गर्ने पुरुषहरूको तुलनामा महिलाहरू अब १५ प्रतिशत कम छन्। यद्यपि, विकासशील देशहरूमा ७८ करोड ५० लाख भन्दा बढी महिलाहरू सम्पर्कविहीन छन्।
लगभग ९४ करोड अर्थात ४० प्रतिशतसँग अझै पनि स्मार्टफोन छैन, र १.४ अर्ब महिला वा ६० प्रतिशतसँग एउटा छ।
सन् २०२३ मा, एलएमआईसीजमा स्मार्टफोन लैङ्गिक अन्तर १५ प्रतिशतबाट १३ प्रतिशतमा संकुचित भयो, दक्षिण एशियाका महिलाहरुद्वारा संचालित जसले अंतर ४१ प्रतिशतबाट ३४ प्रतिशतमा घटाए।
लिङ्गिय ग्याप बन्द गरेर मोबाइल उद्योगले आठ वर्षको अवधिमा २३० अर्ब अमेरिकी डलर आम्दानी गर्न सक्ने निकायको अनुमान छ।
२०२३ मा ८४ प्रतिशत ब्रोडब्यान्ड जडानहरू भएका विकासोन्मुख देशहरूमा मानिसहरूको लागि इन्टरनेटको प्राथमिक पहुँच मोबाइल कनेक्सन हो।
ह्यान्डसेट र कनेक्टिभिटी प्राप्त गर्न बाधाहरू किफायती, साक्षरता र डिजिटल सीपहरू हुन्। लैङ्गिक तलब अन्तर र न्यून रोजगारी दरका कारण किफायती महिलाहरूका लागि प्रमुख चुनौती रहेको जीएसएमएले जनाएको छ।
मोबाइल ग्रहणमा बाधाहरू लैङ्गिक नभई देशले निर्धारण गरेको उद्योग निकायले स्वीकार गरे पनि मोबाइल इन्टरनेट प्रयोग गर्नेमा महिला अझै पनि पुरुषभन्दा पछाडि छन्। यो विसंगति आंशिक रूपमा सामाजिक मान्यता, शिक्षा र आयमा असमान पहुँच जस्ता संरचनात्मक असमानताहरूको कारण हो। साभार : टेक्नोलोजी खबरबाट
पत्रपत्रिका
